maandag 30 juli 2012

Weer een voornemen

Is het opgevallen dat ik de lay out van mijn blog veranderd heb?
Dacht je toen: "Ze heeft weer eens iets in haar hoofd, benieuwd wat het is en hoe lang ze het vol gaat houden?" Dat denk ik namelijk wel :).

Ik heb behoefte aan een nieuwe structuur. Of nee, het hoeft geen nieuwe stuctuur te zijn, gewoon structuur is al voldoende. Ik zoek een soort doel in mijn leven. Niet iets groots en meeslepend, ik ben niet uit op wereldvrede. Ik zoek iets simpels, iets waar ik een beetje blij van word. Of gewoon even vergeet dat ik verdrietig ben en me alleen voel.
Ik ben niet echt alleen hoor, ik heb zat mensen om me heen die om me geven en naar me omkijken. Maar het gemis van een ouderlijk huis is groot. Mijn ouders waren geen perfecte mensen, verre van dat, maar het waren wel de enige 2 mensen waar ik altijd terecht kon, ik kwam nooit ongelegen. (Hmmm misschien kwam ik wel ongelegen, maar ze lieten het niet merken)
De afgelopen 1,5 jaar is zoveel van mijn vrije tijd in die 2 mensen gaan zitten. En ineens valt dat weg. Geen extra wasjes meer draaien, geen kopje koffie meer drinken, geen boodschap meer doen, niet meer meegaan naar het ziekenhuis. 
Ik heb weer vrije tijd. En ik heb geen idee hoe die te vullen. Ideeën heb ik wel, ik pinterest me suf en de leukste dingen zet ik hier, maar er iets mee doen, nee daar kan ik de energie niet voor vinden ofzo. En dat moet maar eens afgelopen zijn!

Ik ga proberen om de dingen die ik post ook echt uit te voeren. En dan ga ik daar weer over bloggen, het is toch zo'n leuk circeltje zo'n blog.
Ik hoop zo een stok achter de deur te hebben om weer wat actiever te worden. Want ik wil weer dingen ondernemen en ontdekken. Ik kan het leven toch niet aan me voorbij laten gaan terwijl ik op de bank zit en naar de muur zit te staren, zonde van de tijd!
Misschien word het helemaal niets om over te bloggen, maar als dit me helpt om iets te gaan doen, dan heb ik mijn doel gehaald.
Wish me luck :)

1 opmerking:

  1. Blogging was a wonderful comfort to me when I lost my job two years ago and was, for about a year, unable to find another full-time job in my field. I met so many wonderful people who understood what I was going through and went out of their way to listen and be supportive.

    Your blogging friends will be here for you whenever you need them...and you can count me as one of them!:-)

    BeantwoordenVerwijderen