copics

Voor mijn verjaardag kreeg ik een set copic markers. Ik was er zo blij mee! Eindelijk kon ik dan ook zo mooi gaan kleuren.
Maar dat viel tegen! Daarom heb ik mezelf een workshop kado gedaan.

Hierboven zien jullie het verschil tussen printerpapier (links) en speciaal copicpapier (rechts).
Op het printerpapier gaat de inkt lopen. Ik heb niet buiten de lijntjes gekleurd, dit doet de inkt zelf.
Op printerpapier vind ik de inkt wel makkelijker blenden (een mooi kleuroverloop maken), maar op het copicpapier zijn de kleuren intenser.

Hierboven staat een oefening in het blenden. De bovenste 2 foto's waren mijn eerste resultaten. Ik was erg teleurgesteld in mezelf dat het allemaal zo vlekkerig werd. En de inkt zou moeten doordrukken, dat deed het niet.
Ik probeerde een kleur uit op de achterkant van het papier. Tot mijn verbazing drukte dat wel door. Goh, wat een ontdekking, het copicpapier heeft een voor- en achterkant die zich niet hetzelfde gedragen. De onderste 2 foto's zijn van de achterkant van het papier (wat dus eigenlijk de voorkant is) Ik moet het blenden nog wat meer oefenen, maar ik begrijp wat ik moet doen.

Momenteel doe ik niet veel op creatief gebied. Te weinig tijd. Ik rommel af en toe wat om mijn gedachte te verzetten, maar veel komt er niet uit.
Zoals ik had verwacht was het gesprek met de arts niet positief. Mijn moeder zal niet herstellen van de beroerte. Ook de chemotherapie kan niet worden doorgezet. Die dag hebben we papieren zitten invullen voor een verzorgingstehuis.
Daar kwam afgelopen week een plekje vrij. Ik ben blij dat ze in ons dorp is, maar verdrietig dat ze binnenkort gaat sterven.
Het doet pijn om haar te zien. Naast het bed staat een foto van mijn ouders, een paar jaar geleden. Ze kijken er zo blij en zien er zo gezond uit. Binnenkort heb ik ze allebei niet meer en zijn foto's het enige wat nog rest. En de herinneringen aan betere tijden.